Η Θέκλα Γεωργίου γεννήθηκε στην Κύπρο. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο University-College του Λονδίνου κι Ευρωπαϊκές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Έκτοτε διδάσκει στην ιδιωτική εκπαίδευση. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με τη διηγηματογραφία και δοκιμιογραφία, τη λογοτεχνική μετάφραση και την επιμέλεια κειμένου όπως επίσης και με την έρευνα και τη ραδιοφωνία. Ποιήματα, διηγήματα, ερευνητικά άρθρα και δοκίμιά της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και συλλογικές εκδόσεις της Κύπρου, της Ελλάδας και του εξωτερικού όπως και σε διάφορους λογοτεχνικούς ιστότοπους.
Η ποιητική συλλογή “Υποθαλάμια” (Σαιξπηρικόν 2022) είναι το πρώτο της βιβλίο!
.
.
ΥΠΟΘΑΛΑΜΙΑ (2022)
ΚΑΡΝΕ
ΑΥΤΟ
Αυτό, που δίνει γροθιές στο στομάχι,
και πηδάει στης πόλης τα δώματα.
Αυτό, που την αγχίνοια κρεουργεί
και σκίζει τους βρόγχους,
το φως να βρει να περάσει.
Αυτό, που διακτινίζει αγρίμια στον χρόνο
και γειώνει τα άλλα στο χώμα.
Αυτό, που ενταφιάζει
για ν’ αναστήσει.
Αυτό,
που μ’ ορίζει
κι ορίζεται.
Αυτό,
που ποιώ
μα με πίνει.
Αυτό.
ΕΛΕΝΗ
Ατέρμονη κυοφορία μιας ύπαρξης
δεδομένα αδιόρατης.
Οι ανοριακοί χαρακτήρες
δε χωράνε στη μήτρα μας.
Τα παράφορα απορρίπτουν
τα παράταιρα.
Δείκτης ψυχικής κενότητας:
Η Ελένη αγνοείται.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Βύσματα βρήκαν μια χαραμάδα
και ξεφύτρωσαν,
καθιερώνοντας τις δικές τους αλχημείες.
Κουρδίζουν αποσπασματικά κι ελλιπή,
πιστοί παραστάτες των δημιουργών τους.
Επευφημίες κοινού πέφτουν βροχή, παρεμβάσεις εύστοχες.
Τελειότητα,
ο θεσμός για να διακρίνεις την ατέλεια.
Κοινοτοπία,
η τεστοστερόνη.
Επιστήμη,
ο αφορισμός.
Η ΠΕΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ
Άνθρωποι – απάνθρωποι,
Πρόσωπα – απρόσωπα.
Άνθρωποι χωρίς πρόσωπα,
φαινομενικά άναυδα,
χρωματιστά φλύαρα
σε χρώμα μαβί αραχνήσιο.
Στρατηγικές διαπλοκής
ουσία απουσίας,
εξαπολύουν γλώσσες,
τυφλώνουν εικόνες,
εμφυτεύουν νοημοσύνη
χαράσσοντας με διαβήτη.
ΒΟΗ/ΝΤ
ΣΠΑΡΓΑΝΑ
Ανήκω στη λεγάμενη ελεύθερη κατάδυση:
Καταγράφω μανίες δυτικές.
Την ισορροπία την εγκατέλειψα
ψηλά σε μια γέφυρα
με ένα εντοιχισμένο εγώ
και μια δράκα δύτες μεγάλους.
Στα άδυτα ο ήλιος
γέρνει ακόμα ασπρόμαυρος
Κι εγώ να χώνω βαθιά το χέρι στη φιδοφωλιά
για ό,τι λείπει.
ΣΩΣΙΒΙΑ ΛΕΜΒΟΣ
Δύο χούφτες να πασχίζουν.
Ένα το σκοινί και πενήντα τα δάχτυλα
-γάντζοι στην κουπαστή.
Τιτάνια τα ένστικτα
κι η λογική παράνοια.
0 άνθρωπος,
ζώο.
ΔΙΑΣΤΑΥΡΟΥΜΕΝΑ ΕΓΩ
Δύο εγώ σ’ ένα κύκλο
Κοιτιούνται.
Συναντώνται.
Πάλλονται.
ΟΙ 9 ΠΛΗΓΕΣ TOT ΦΑΡΑΩ
Εννιά συναρτήσεις.
Εννιά εμμονές.
Εννιά ήλιοι
Εννιά φεγγάρια ολόγιομα.
Εννιά εντάλματα σύλληψης.
Εννιά φυλακίσεις.
Εννιά φορές αλυσοδεμένος.
Εννιά νεκρός.
Εννιά φορές κουβάλησα τη στάχτη μου στον λόφο.
Τη δέκατη γεννήθηκα,
από το τραύμα.
Ο άνθρωπος είναι κάτι που ξεπερνιέται.