ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΟΡΟΥ

Η Παναγιώτα Τσορού γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή “Άγιος Ιωσήφ”. Σπούδασε Γαλλική Λογοτεχνία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας (IFA). Παρακολούθησε μαθήματα Δημιουργικής Γραφής στο ΕΚΠΑ.
Συνεχίζει τις σπουδές της στο τμήμα Νεοελληνικών σπουδών του Γαλλικού Πανεπιστημίου Paul Valery του Μontpellier 3.
Ασχολείται με την μετάφραση λογοτεχνικών κειμένων και ποίησης στη γαλλική γλώσσα. Μεταφράσεις της έχουν εκδοθεί σε Γαλλο-Ελληνική Ανθολογία Κυπριακής Ποίησης, όπου μετέφρασε ποιήματα πέντε ποιητών, από τον γαλλικό εκδοτικό οίκο Editions Variations τo 2016.
Συμμετείχε στον συλλογικό τόμο των εκδόσεων Εντύποις “Ποιητικές συμπλεύσεις 2- Δείπνο ποιητών” (2018).
Το 2017 με τίτλο “Αχαρτογράφητα” δημοσιοποιήθηκε ως ψηφιακό βιβλίο η ποιητική συλλογή χαϊκού από τις εκδόσεις 24 γράμματα. Η ποιητική συλλογή “Του έρωτα και του κόσμου” είναι το δεύτερο βιβλίο της. Ποιήματα αυτής της ποιητικής συλλογής πήραν Έπαινο στον 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Πνευματικοί Ορίζοντες Λεμεσού, 2017-2018. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

.

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (2018)
101 χαϊκού ποιήματα

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

1. Κίτρινα φύλλα,
ξεχασμένα «σ’αγαπώ»
πεσμένα στη γη.

2. Ποτάμι ζωής,
πιο δυνατή η αγάπη
κι απ’ το θάνατο.

10. Να ‘μουν αηδόνι
τον ήχο μου να νιώθεις
να σε μεθάει.

15. Να ’σουν ποταμός
στην όχθη σου να γείρω
δροσιά να χαρώ.

27. Χρησμό έρωτα
πρόσφερες μαργαρίτα
και γυμνώθηκες.

31. Μια μαργαρίτα
μαδά τα πέταλά της
αγάπη να βρει.

ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

40. Πλοία σκουριάζουν
σ’ ακρογιάλια που ήλιος
δεν χάιδεψε.

43. Σαν ωκεανός
τα φιλιά σου στο κορμί
με ταξιδεύουν.

45. Γράψαμε όρκους
στην άμμο, η θάλασσα
τους πήρε βαθιά.

49. Τον βράχο γλύφει
αέναα το κύμα
και τον στολίζει.

ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

54. Στ’ ακροθαλάσσι
ασέληνη η νύχτα
παραπονιέται.

56. Μου λες σ’ αγαπώ
και το σύμπαν γεμίζει
αστρόσκονης φως.

66. Ηλιοφώτιστη
μέρα Μαγιού σκορπίζεις
μύρια χρώματα.

69. Χρυσά φεγγάρια
στου ουρανού την άκρη,
χαμογελαστά.

ΤΗΣ ΖΩΗΣ

75. Άνυδρη ζωή
της μοναξιάς ρημάδι,
θες λίγ’ αγάπη;

79. Στεγνή ψυχή μου
έφυγες στα σκοτάδια.
Τώρα φως ζητάς.

86. Της ζωής πληγές
γιατρεύει η αγκάλη σου
καταφυγή μου.

93. Η μοναξιά μου
η ασίγαστη φλόγα
που σε καρτερά.

95. Σ’ αποχαιρετώ.
Θα σε δω στα όνειρα
ξανά και ξανά.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΑ

98. Pris d’ amour
tu danses, oh! cyclamen
dans la fissure d’une roche.

101. Nos corps se battent
comme deux chars
l’Amour 1 emporte.

Σημείωση: Η Παναγιώτα Τσορού έχει μεταφράσει
στα γαλλικά πολλά από τα χαϊκού της

.

ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ (2017)

Νιώθω στη σιωπή
δροσοσταλίδες λήθης,
ελευθερία.

Φλογερός χορός
αρχέγονα κουμπώνουν
ψυχές και κορμιά.

Στο σεληνόφως
καράβια διαφεντεύει,
πάντα τα ρωτά.

Μικρές διαδρομές
σε ατραπούς αγάπης.
Μεγάλη η ζωή.

Στη γη κυλάει,
καρπίζει το κορμί της.
Ιδού το θαύμα!

Χρυσή λιμνούλα
στο βυθό καθρεφτίζει
την ανατολή.

Μοιάζει ο έρως
με αρένα μαχητών.
Νικάς νικιέσαι…

Ανταριασμένη
στις δίνες αγκαλιάζει
παλιά ναυάγια.

Ήττα η νίκη
ανέντιμο παιχνίδι
προσχεδιασμένο.

Η μοναξιά μου
ασέληνη πορεία
κι εσύ τ’ αστέρια.

Αίμα πορφύρα
κοχλάζει στις ανάσες
έπαρση σάρκας.

Σκόρπια τα λόγια
χάνονται στον άνεμο.
Προτιμώ πράξεις.

Βαλς ερωτικό,
θάλασσα και αγέρας
αργά χορεύουν.

Φεύγουν τα πουλιά…
Μα κοίτα, Άνοιξη είναι
θα έρθουν πάλι.

Στιχάκια πλέκω
κι όπου πηγαίνω βλέπω
με νέα μάτια.

Με γυμνό φιλί
δίνει νέκταρ ο κρίνος
στην πεταλούδα.

Μίτος της ψυχής
οδηγεί στα βάθη της.
Ταξίδεψε την.

Στην άλλη όψη
δάκρυσε η σελήνη
από νοσταλγία.

Αγάπη κρυφή,
σταγόνα που κύλησε
σε άνυδρη γη.

Δεν τα βυθίζει
παροπλισμένα πλοία
η τρικυμία.

Κόκκινη σκούφια
στο δάσος αμέριμνη.
Ουδείς αθώος…

Ξεπηδά στη γη
νέα ζωή ριζώνει,
ελπιδοφόρα.

Μέσα στο χρόνο
μόνη η αλήθεια λάμπει
χωρίς φτιασίδια.

Μου χάρισες φως
απ’ το βυθό των ματιών
κι είδα ουρανούς.

Πέτρα στο λαιμό
το όμορφό σου ψέμα.
Σωστά σωπαίνεις…

Άδικος πλούτος
τον ύπνο σου αρπάζουν
οι Ερινύες.

Σκληρό τ’ αγκίστρι
μα ξεγλιστρά γελώντας
μες στο γαλάζιο.

Δρόμοι μεταξιού,
πλάνη της Κίρκης λόγια.
Προσπέρασέ την.

Λέμβος τ’ ονείρου
προορισμός η γνώση,
ο μόνος πλούτος.

Ζεστή η αγκαλιά.
Ρίζα και καρπός της η
αφοσίωση.

Σκοτεινή μέρα.
Της έκλεψαν τον ήλιο
τα ψέματά σου.

Βουβές οι ώρες
και παγωνιά στις νύχτες
της μοναξιάς μου.

Ξένο το χώμα
στις ρίζες νόστος κι αίμα
παλιών πατρίδων.

Αρχαίες πέτρες
νικούν με φως και γνώση
τους κατακτητές.

Ψίχουλα ψάχνει
ο σπουργίτης την αυγή.
Απελπισία…

Το μόνο κάλλος
στη θύελλα του χρόνου
η καλοσύνη.

Χρυσό το στάχυ.
Σπέρνεις, μοχθείς, θερίζεις
ψωμί της ζωής.

Διαρκής αργία.
Τζιτζίκι αγναντεύει
αργά το τέλος.

Σκάει το κύμα
με τον καιρό σμιλεύει
γλυπτό στον βράχο.

Με πείσμα αντέχεις
τρελή ροδιά γελώντας
στο ξεροβόρι.

Χαρά και γέλιο,
κολόνες του σπιτιού μας
κι ας συννεφιάζει.

Καις τα φτερά σου.
Το φως πώς ν’ αγκαλιάσεις
πυγολαμπίδα;

Αγκάθι κάκτου
με μια σταγόνα αγάπη,
στο φως ανθίζει.

Μέσα στη φύση
αγνός σαν πρώτα νιώσε,
δίχως στολίδια.

Δώσε το χώρο
στην αλλαγή να διώξει
σκιές και πόνο.

.

Για τη Παναγιώτα Τσορού γράφουν:

 

ΓΙΟΛΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Στίχοι με μαγεία
101 Χαϊκού Ποιήματα απαρτίζουν την καινούργια ποιητική συλλογή της Παναγιώτας Τσορού, μία εξαιρετική από κάθε άποψη Συλλογή που τιτλοφορείται «ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».
Ο λόγος της Παναγιώτας Τσορού, βαθυστόχαστος και συνάμα τρυφερός, ρέει γλαφυρός και καταδεικνύει, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σύνθεση,
τη δεινότητα της συγγραφέως στην έκφραση τόσο των σκέψεων όσο και των συναισθημάτων της. Ένας λόγος που, διαβάζοντάς τον, έχεις την αίσθηση πως ακούς τους μαγικούς ήχους των κρυστάλλινων νερών μιας αμόλυντης πηγής ή μια ονειρική μελωδία που σε ταξιδεύει στους ανέφελους ουρανούς τού απόλυτου κάλλους.
Η ποιήτρια ζωγραφίζει με τον πολύχρωμο χρωστήρα τής ξεχωριστής της γραφής συναισθήματα της ανθρώπινης ψυχής, υμνώντας κατεξοχήν τον Έρωτα. Κι ο Έρωτας συνδέεται τόσο αρμονικά, μέσα στους περισσότερους στίχους, με τη φύση: τον ήλιο, το φεγγάρι, τα αστέρια, τη θάλασσα, τα λουλούδια, τους καρπούς, τα πουλιά…

Άπλετος ήλιος
το κορμί σου τρύγησε
χλωμή σελήνη.

Ήρθες απόψε
και τ’ αστέρια στήσανε
ξέφρενο χορό.

Σε βραχου σχισμή
ανθίζεις κυκλάμινο
από έρωτα.

Ρώγες σταφυλιού
οι νύχτες του Αύγουστου,
μελιστάλακτες

Πόσο, στ’ αλήθεια, ομορφαίνουν τον Κόσμο και τον Έρωτα οι αδαμάντινοι στίχοι της Παναγιώτας Τσορού! Στίχοι – άστρα που προστίθενται στον απέραντο, έναστρο ουρανό της Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης και τον φωτίζουν υε ακόμη περισσότερη μαγεία.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Όμορφος κόσμος
Τι μπορεί να χωρέσει μέσα σε τρεις στίχους;
Τι μπορεί να χωρέσει μέσα σε δεκαεπτά συλλαβές;
«Ο κόσμος όλος μέσα από τα δικά μου μάτια», μοιάζει να λέει η ποιήτρια Παναγιώτα Τσορού.
Και να, ήλιοι καλοκαιρινοί, χρυσά φεγγάρια, θάλασσες, καράβια, κοράλλια και βράχια!
Και να, δάση, λιβάδια, κυκλάμινα και πεταλούδες! Κι όλα να κυλούν, να ταξιδεύουν, μέσα στο γλυκό κι ήρεμο φως της αγάπης, με τόση ευαισθησία κι αρμονία…
Φίλη ποιήτρια, είναι πολύ όμορφος ο κόσμος σου! Είναι όμορφη η ζωή όταν την αντικρίζει κανείς με τόση αγάπη!