Ο Μάρκος Γεννήθηκα το 1989 και είναι απόφοιτος του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει συμμετάσχει σε εικαστικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Κωνσταντινούπολη/ Βρυξέλλες/Γκάμπροβο/Μπίτολα). Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Η συλλογή «Τριάντα στιγμιότυπα» (Εκδόσεις ΑΩ 2024) είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή και έχει πάρει το πρώτο βραβείο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης στη κατηγορία πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή για το 2024. Είναι επίσης υποψήφιος για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών και ποιητριών «Γιάννης Βαρβέρης» της Εταιρείας Συγγραφέων για το 2024.
ΤΡΙΑΝΤΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ (2024)
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΝΗΣΙΑ (YOLO)
Ένα αγοράκι σε μια παραλία σήμερα
μπορεί να ήταν και κοριτσάκι
προέλευση Συρία, καλοκαίρι.
Ένα παιδί σε μια παραλία σήμερα
προέλευση Συρία, καλοκαίρι.
Ξεβρασμένο ένα παιδί
σκοτωμένο ένα παιδί
δολοφονημένο ένα παιδί.
Δε το ’πνίξε το κύμα. Ταυτοποιήθηκε.
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ
Ένα όνομα απλό όσο ένας μετανάστης
δεν κουβαλάει παρά ψωμί.
Και το όνομα αυτού Χασάν.
Χωρίς οικογένεια, σπίτι, δουλειά, χαρτιά…
Χωρίς χαρτιά, λαθραίος
αντικείμενο της μαύρης αγοράς.
Και το επώνυμο Μαύρο Αντικείμενο.
Της ελεύθερης αγοράς.
Ελευθερία. Φτου, είναι το άγαλμά της μόνο εδώ
ετοιμοπόλεμο για τους αντιρρησίες, σε καρτ ποστάλ για τις αυταπάτες.
Ελευθερία. Φτου, είναι το άγαλμά της μόνο εδώ
κρύο και νεκρό, ο Χασάν ζωντανός, η ελευθερία κρυμμένη στις λέξεις.
Ο Χασάν σηκώνεται
ενώνεται με τους από κάτω
τσακίζει τους μαχαιροβγάλτες και τ’ αφεντικά τους
χτίζει τη νέα ζωή.
Αφέντης ο γίγαντας λαός.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 2
Γεμίζω με εικόνες σου το βράδυ
τη μέρα προχωράω αφηρημένος
σκοντάφτω σε τσιμέντα
πίνω.
Άφησα πίσω μου τις πιο ωραίες αναμνήσεις
για να ’μαι συνεπής μαζί τους
πίνω.
Αυτό που βλέπεις είναι το σκιάχτρο μου
κι αυτό που φαντάζομαι
θέλω να το γεμίσω οικειότητα.
Χτίζω κοιτάζοντας τα μάτια σου
παρατηρώντας τις κινήσεις σου
χτίζω με τα πιο ετοιμόρροπα υλικά.
Το βράδυ κοιμόμαστε αγκαλιά
μες στο σκοτάδι ακούγονται τζιτζίκια…
ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ (ΒΙΛΑ)
Μόνος στο σπίτι το καλοκαίρι
πέρασε ένας μήνας τρώγοντας τον μπαξέ.
Δουλεύω νύχτα, μετράω μπουρμπουάρ
ανοίγοντας την πόρτα
όμορφες κοπέλες
δροσερά χαμόγελα μακριά από μένα.
Χτύπησα το πόδι μου τον Μάρτη
δημόσια νοσοκομεία μοιράζουν ψαροκόκαλα
φακελάκια μοιράζει ο λαός
εγώ ακόμα περιμένω
κόβω ξύλα και χόρτα
μαζεύω μέταλλα για τον παλιατζή
κάνω τις σπουδές μου χόμπι
γυμνάζομαι με το βάρος της κάθε μέρας.
Μ’ αρέσει η δίκιά μας λιτότητα
που σέβεται τη δουλειά και την αλήθεια
που σιχαίνεται τη σπατάλη και τη διακόσμηση.
Σπαρτιάτικη ζωή κι αντεπιθέσεις
χτυπώντας μικροαστούς.
Πατρικό αναμνήσεων πουλάμε. Και;
Κάηκαν ολόκληρες ζωές κι ο κόσμος τους ξεβράκωμα Ψινάκη.
Χωρίς ξύλινα λόγια
μόνο στατικές και ξύλινες ζωές που δίνουν οξυγόνο για να καούν
δέντρα στο Μάτι.
ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Τα κορίτσια στις καφετέριες σερβίρουν
κι οι υπάλληλοι των γραφείων
ανοίγουν τα παράθυρα στην κίνηση των δρόμων
οι επιστήμονες σχεδιάζουν καινούριες παραγωγικές γραμμές
κι όλες οι εμπορικές διαδρομές των πλοίων
καλύπτουν χιλιόμετρα ανθρώπινου αλμυρού ιδρώτα.
Οι σπουδαστές στέλνουν μηνύματα απ’ το μέλλον
κι οι άνεργοι σβήνουνε μέρες απ’ τη μνήμη
οι άστεγοι μετράν πως φτάσανε ως εδώ
και κάνουν πάντα λάθος στην αφαίρεση.
Η εποχή μας…
όνειρα που τα κυνηγάνε
που περιορίζονται
κυνήγι επιβίωσης.
Η εποχή μας…
δεν είναι μοντάζ των σημερινών ΜΜΕ
αλλού οι αιτίες, αλλού η λύση.
Ο άνθρωπος που θέτει τις δυνάμεις του στο πλευρό της κοινωνίας
που προσπαθεί ν’ αντιστοιχήσει στη ζωή τις δυνατότητες.
Απ’ τα γραφεία με τα σφυροδρέπανα ξεκινάνε όλες οι αντεπιθέσεις
για κει τραβάει η ιστορία.
Να συνενώσουμε την πλειοψηφία
να συγκρουστούμε
να σπρώξουμε μπροστά τη ζωή.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΠ’ ΤΟ ΛΕΥΤΕΡΟΣ
Ήρθες την ώρα που τελειώνει η αντοχή μου
να μου θυμίσεις πως προχωράει η ζωή.
Το νιώθω
έχω χάσει πράματα που δεν επιστρέφουν
κι έχω ένα μόνιμο άγχος για αυτά που θα χάσω
και δεν είναι στο χέρι μου να σώσω.
Τι είναι ελευθερία γιε μου;
Μη την αφήσεις σε ψεύτικα στόματα
θα τη βρομίσουν με χίλια στολίδια
θα κρύψουν τον σκοπό και την αιτία
την αλυσίδα των γεγονότων.
Μεγάλωσα μαζί σου
παίρνοντας μια εικόνα απ’ την αρχή του κόσμου.
Τι να χωρίζει το ένα μωρό από τ’ άλλο;
Πώς φτάνει κανείς στον πόλεμο;
κου του λου κτλ…
ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΕΣ ΑΝΑΜΟΝΕΣ
Βόλτα με τον θείο και τον παππού μου
μετά από κυριακάτικο τραπέζι.
Ο παππούς Πόντιος
τοπίο ξεριζωμένο.
Ο θείος κάποτε στη Γερμανία
τοπίο μετανάστευσης.
Κι εγώ εδώ, άδειο τοπίο
χωρίς τους φίλους
που τους σπρώχνει μακριά η επιβίωση
σε νέες μεταναστεύσεις.
Κι εγώ εδώ, άδειο τοπίο
ριζωμένο από της ιδιοκτησίας τα χρέη
φυλακισμένο πριν τη θάλασσα.
Δεν ησυχάζει η θάλασσα μέσα μου…
.