Η Peny Delta, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Δουλαβέρα Πένυς, ζει και εργάζεται στο Κιάτο Κορινθίας. Ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία και τη φωτογραφία θεάτρου τα τελευταία 8 χρόνια. Συνεργάστηκε 2016-2022 με τη θεατρική ομάδα ανάπηρων και μη ανάπηρων επαγγελματιών ηθοποιών ΘΕΑΜΑ–ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, με παρουσιάσεις του έργου και της δουλειάς της στο Από Μηχανής Θέατρο, στο Ίσον Θέατρο, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο Brighton Fringe Festival και στο Theatro Technis at Camden, στο Λονδίνο. Έχει συνεργαστεί με θεατρικές ομάδες στο Heilbron της νότιας Γερμανίας (2018) αλλά και με τη Σικυώνια Σκηνή (2017-18). Φωτογραφίες της συνομιλούν με κείμενα του ποιητή Αντώνη Δ. Σκιαθά στο βιβλίο του Η κατασκοπεία του χρόνου (ΑΩ, 2021). Έργο της κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου της ποιήτριας Ιωάννας Καραμαλή, Να γεννηθώ χρώματα (Μετρονόμος, 2023) και Άλκηστις του Δημήτρη Βαρβαρήγου (24 Γράμματα Εκδόσεις, 2023). Κείμενό της περιλαμβάνεται στο βιβλίο 30+1 Κείμενα για την κορώνα του ’20 (Τύρφη, 2023). Στην ανθολογία Σκοτεινός θάλαμος, 36 φωτογραφίες της συνομιλούν με ποιήματα ισάριθμων ποιητών/ποιητριών. Συμμετέχει η ίδια με ένα ποίημα της. «Μετρονόμος» (2024) Συμμετείχε στο 5 ο και 6 ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Πάτρας 2022/2023 ως εικαστική φωτογράφος. Στο 2 ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Λάρνακας 2023 επιλεγμένες φωτογραφίες της συνόδευσαν καλλιτεχνικά κείμενα ποιητών/ ποιητριών. Στο 3 ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Λάρνακας συμετείχε ως Ποιήτρια. Είναι καλλιτεχνική διευθύντρια στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Κιάτου. “Απενθείς” εκδόσεις ΑΩ 2024 είναι η πρώτη ποιητική της συλλογή!
.
.
ΑΠΕΝΘΕΙΣ (2024)
ΡΩΓΜΕΣ
ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ
Στον Πάνο
Στη μικρή πόλη , τον χειμώνα ,
η θάλασσα βγαίνει στον δρόμο.
Φουσκώνει , παρεκτρέπεται , ξεχειλίζει
Περπατάμε τότε , σχεδόν , ανάμεσα στα κύματα
και βρίσκουμε βότσαλα , φύκια , μικρά κοχύλια..
Ξύλα , καλάμια , σπάνιους θησαυρούς.
Τα πεύκα πληγωμένα από την αλμύρα λένε τραγούδια απόκοσμα ,
μα ποτέ δεν μαρτυρούν τα μυστικά μας.
Έτσι γερνάμε στη μικρή πόλη.
Μας ψήνει το αλάτι , μας στεγνώνει ο αέρας•
εμείς συνεχίζουμε.
Στον δρόμο συναντάμε φωτισμένα παράθυρα.
Στο τραπέζι τους βλέπουμε ζεστό φαγητό ,
μια τηλεόραση εναλλάσσει εικόνες.
Ένα παιδί τρέχει.
Κοιτάμε σαν πεταλούδες το Φως,
γνωρίζοντας πως δεν μπορεί να κάψει το αλάτι μας.
Και περπατάμε
και ονειρευόμαστε
πως κάποιος αγαπά κι εμάς.
ΡΩΓΜΕΣ
Ρωγμές στο σώμα
Γραμμές ακανόνιστες
Δέρμα που διασπάται.
Η σταδιακή διάρρηξη της συνέχειάς μου
Μια ατέρμονη διαδικασία·
αναδιάρθρωση θα την αποκαλώ.
Κι όμως, παράξενο!
Κάθε νέο κομμάτι
στη σωστή ή στη λάθος σειρά
τα ίδια πράγματα φωνάζει.
ΑΠΕΝΘΕΙΣ
Απενθείς απώλειες.
Χρόνια αδάκρυτα.
Τρυπά η βροχή τον τσίγκο του μυαλού.
Στο χέρσο τα κοτσύφια στήνουν σπίτι.
Η αϋπνία ξεκουρδίζει άρρυθμα
το αφημένο σώμα .
Επίμονα συνδέεις κομμάτια λύπης •
μα εκείνα τη συνύπαρξη αρνούνται .
Ιστοί αράχνης μπλέκονται στα μαλλιά .
Τα ξασπρίζουν .
Χέρια άπληστα κλέβουν το γέλιο .
Θωπεύουν προκλητικά τη χαρά .
Ακόμα ψάχνεις να βρεις
τον χρόνο να πενθήσεις.
Τις απενθείς σου απώλειες.
Τα χρόνια σου τα αδάκρυτα.
ΧΩΡΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ
ΑΠΟΥΣΙΕΣ
Τρώω στο πιάτο σου.
Πίνω στο ποτήρι σου.
Μόνο την απουσία σου
δεν μπορώ να καταπιώ.
Ξέφυγε, την τελευταία στιγμή,
από τα χείλη μου
και με δάγκωσε ψηλά στο στήθος.
Εκεί που ακουμπούσες το κεφάλι σου.
Πώς τα γνωρίζουν όλα οι απουσίες;
Πώς μας δαγκώνουν τόσο δυνατά;
ΕΣΩΚΛΕΙΣΤΗ
Κύκλους που κάνει η ζωή!
Διαδρομές κλειστές.
Όσο κι αν προσπάθησα
να με αποφύγω
έπεσα επάνω μου.
Σκληρά με χάραξε ο διαβήτης.
Ναι, ξέρετε, εγώ ήθελα
να φύγω από τον κύκλο.
Φυγόκεντρος, η αδυναμία μου.
Βαθύ το αυλάκι.
Δεν εισακούστηκα.
Πώς να σας πω τώρα
πως δεν έχω μόνο
εξωτερική επιφάνεια;
Πως κάθε άλλο παρά
στερεό σώμα είμαι;
ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ
Όποιος προλάβει φεύγει πρώτος,
σου φώναξα και έτρεξα!
Δεν έχω τίποτα που να μπορεί να μοιραστεί.
Γερνάω ολόκληρη,
έμπλεη φθοράς.
Ακομμάτιαστη
χωρίς γέννηση
χωρίς γέννα.
Λύπη ακατέργαστη.
Άνθρωπος σε λανθάνουσα κατάσταση.
ΧΩΡΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ
Λιωμένα κεριά
Μυρωδιά ζεστή
Χρώματα .
Αγαλλίαση στον ιερό τόπο της ψυχής.
Μην μπεις εντός μου.
Ιδιωτικός είναι ο χώρος.
Τελούνται αυστηρώς μόνο μνημόσυνα.