Ο Νίκος Βαξεβανίδης με ρίζες από Κωνσταντινούπολη και Καππαδοκία, γεννήθηκε στη Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε στο ΕΜΠ, Δίπλωμα Μηχανολόγου Μηχανικού (1985) και Διδακτορικό (1996). Βιοπορίζεται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και σήμερα είναι πρωτοβάθμιος Καθηγητής στην ΑΣΠΑΙΤΕ. Εκτός επαγγέλματος ασχολείται με την ποίηση, την ιστορική χαρτογραφία (συλλέγει και μελετά παλαιούς χάρτες της Θράκης και των Βαλκανίων) και την μουσική (ως επίμονος ακροατής). Πέραν των επιστημονικών εργασιών, κείμενα του έχουν δημοσιευθεί από το 1988 μέχρι σήμερα, σε έντυπα περιοδικά, ανθολογίες, εφημερίδες και ιστότοπους.
.
.
ΜΝΗΜΕΣ ΤΩΝ ΗΧΩΝ (2023)
Αντί προλόγου
Δεν είμαστε ποιήματα για απαγγελία και πώληση
αλλά για αυτοπυρπόληση.
Κάθε πρωί εξαφανίζουνε τις στάχτες μας
ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΗΧΩΝ
Πολύ λίγο με ενδιαφέρουν ο Μοντεβέρντι και ο Ραβέλ
Τα μαδριγάλια και οι μεγάλες συμφωνίες
Εγώ ξεκίνησα με Πάρτυ Γενεθλίων
Έζησα με ήχους και εικόνες που αρνήθηκαν την καθεστηκυία ρυμοτόμηση
Πρόλαβα, άκουσα, είδα
Τους Κακούς Σπόρους πριν γίνουν διάσημοι αρτίστες
Τους Εξολοθρευτές και τους Κατοίκους
Τη Σύγκρουση και την Αυτοκτονία
Μια ελληνοαμερικάνα με ρίζες μανιάτισσας μοιρολογίστρας
να ξορκίζει ουρλιάζοντας τη νέα πανούκλα.
Οι μνήμες μου είναι εδώ και πυρπολούν το αύριο.
Πρόλαβα, άκουσα, είδα
Τον ανήσυχο, βελούδινο βιολιστή από την Ουαλία
Τη νεοϋορκέζα γιαγιά να πυρπολεί αρχαίες κολώνες
Νεόδμητα κτήρια που καταρρέουν
Ηχητική νιότη στην κοιλάδα του θανάτου – στο ΡΟΔΟΝ και
τη Φρεαττύδα
Οραματιστές, αναζητητές, τρελούς και τυχοδιώκτες – ζώντες
και τεθνεώτες
Ολοκλήρωση ή γεύση του μισού;
Αυτά θα καταθέσω
στον σκοτεινού σας μέλλοντος την Κεντρική Επιτροπή.
01/2018
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΠΙΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ
Μνήμη Ν. Καρούζου και Θ. Γκόρπα
Έρχεται από πολύ μακριά
Πηγαίνει πολύ μακριά
Κρυστάλλινη γέφυρα πάνω απ’ το παγωμένο ποτάμι του χρόνου
Το ποίημα είναι εκτόπλασμα
Το ποίημα είναι σκεπτομορφή
Δεν είναι το καταφύγιο που φθονούμε
Δεν είναι καρφί στην καρδιά του κόσμου
Δεν είναι παιγνίδι
Είναι ενθύμιο φρίκης
Είναι διάλογος με τον ανίκητο σκακιστή
Είναι αλμπατρός, κοράκι, μαραμπού
Είναι ιαματική πληγή
Είναι ανάλωση ιδίου κεφαλαίου
Το ποίημα δεν σε βρίσκει
Η ποίηση δεν σε βρίσκει
Στη μυστική ρωγμή του χρόνου εσύ θα βρεις το ποίημα
Τρελή φωτιά διατρέχει τις πόλεις
Στα χείλη μας ανθούν ποιήματα που δεν θα γράψουμε ποτέ!
Αθήνα, 05/2018
Σημειώσεις καλοκαιρινής νύχτας
Εδώ όπου θά ’πρεπε να κυβερνά το θέρος
Τίποτε δεν έμεινε για να εξολοθρευτεί
Gottfried Benn
ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΡΑΔΥ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Σε μια αγροτική αυλή
Φεγγάρι και σιωπή
Φαντάσματα της μνήμης
Παλίνδρομες αγάπες
Αφήνω καταγής νεκρές ιδέες
Αναζητώ τις ψηφίδες που ορίζουν τη γραφή
Ψηφιακές συντεταγμένες στο χώμα το γεμάτο στάχτες
Μεταμέλεια
Εξιλέωση
Αναπαράσταση
Αναστοχασμός
Αναγέννηση
Μεταμεσονύχτιες φαντασιώσεις
του μέλλοντος που δεν θα υπάρξει.
Κάτω Λεχωνιά, 08/2018
ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ
Αφιερώσου στις λέξεις και στις γυναίκες
Διάβασε Νικήτα Ράντο και Θανάση Τζούλη
Ξενύχτησε ακούγοντας Diamanda Gallas και Ακη Πάνου
Κάπνισε άφιλτρα και χόρτο της αγάπης
Μέθυσε με ξυνόμαυρο και cabernet sauvignon
Σκάψε στο μέσα, το εκεί, το πουθενά
Χόρεψε νύχτα στα ερείπια του Ερεχθείου, στο Μάτι, στη Βαγδάτη
Ζωγράφισε γεννητικά όργανα όπως ο Geiger στο Alien
Φαντασιώσου ερμαφρόδιτους καλόγερους και εξωγήινες πουτάνες
Περιπλανήσου στις πόλεις της κόκκινης νύχτας
Θαύμασε την κομψότητα του σπέρματος στα χείλη
Κι’ έτσι αγκαλιασμένοι, ας περάσουμε στην Ελευθερία.
08/2018
Μνήμες απώλειας
τότε οι νεκροί πεθαίνουνε,
όταν τούς λησμονάνε!
Κ. Ουράνης
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΙΗΣΕΩΣ
Απέναντι σε ό,τι επιλέγετε εσείς
Οι δικοί μου αγαπημένοι Απόντες σε κοινή θέα:
Κ. Καρυωτάκης
Μ. Σαχτούρης
Μ. Αναγνωστάκης
Θ. Τζούλης
Ε. Κακναβάτος
Β. Λεοντάρης
Μ. Μέσκος
Α. Τραϊανός
Ανάμνηση ποιητών, ανάμνηση θανάτων
Βιβλία κιτρινισμένα απ’ τον καιρό
Σελιδοδείκτες, οδοδείκτες
Περιπλάνηση, απουσίες
Πώς διατηρείς τις μνήμες;
Οι δικοί μου αγαπημένοι Απόντες
Κατοικούν στα νότια της Ουτοπίας
Περπατούν τις νύχτες
Αναζητούν κρυφές στοές, περάσματα
Άλλοτε χαμηλόφωνα μιλούν, άλλοτε κραυγάζουν
Σκιές από άλλο κόσμο ψάχνουν στα ερείπια
Μνήμη που γλιστράει και χάνεται οι λέξεις μου
Πάντα συνδεδεμένες με τη μνήμη.
06/2019
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
Ξημέρωμα, πριν κοιμηθώ
Έρχονται στην οθόνη του υπολογιστή μου
Ο Μίλτος μ’ εξαγωνικό,
φλεγόμενο κεφάλι ποιητή
Ο Μανώλης με την Ραμόνα και τον Ραούλ
Ο Βύρων απ’ το Amager
Ο Μάρκος απ’ τα Βοδενά.
Πατώ <alt-control-delete>
αλλά δεν φεύγουν
Κερνάω μια μποτίλια παλιακό μελάνι
Ευγενικά αναχωρούν.
Άπαξ ετησίως εμφανίζεται ο Αλέξης,
με το ρολόι του σταματημένο.
Είναι 7 Μαΐου του ’80, λέει
Γιατί δεν έχεις το ραδιόφωνο συντονισμένο στα βραχέα;
Γιατί δεν ακούς Mahler;
Χαιρέτησέ μου τη Μαρίνα, τη Sylvia, την Anne.
Ύστερα φεύγει.
Κάποιος πρέπει να φυλάξει τα ερείπια.
02/2019
.
Τόπος περιπλάνησης
Εξάρχεια
ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
Κερδίζουν οι νεκροί στα όνειρα
Χρίστος Λάσκαρης
Μεσάνυχτα, στην οδό Μεσολογγίου ξυπνάει ο νεκρός ποιητής
Πίνει μια κούπα μελάνι, καπνίζει το πρώτο του τσιγάρο
Κατεβαίνει στην Πλατεία,
στο διανυκτερεύον καφενείο, όπου αγρυπνώ κι εγώ
Ψάχνει για λέξεις που επιζούν
Ψάχνει για στίχους που σώζουν
Γιατί όλα τα βλέπω ασπρόμαυρα, με ρωτά
Τον χαιρετώ σιωπηλά, δεν ξέρω τι να απαντήσω
Βγαίνουμε στη Στουρνάρα
Ξημέρωμα, περιπλάνηση σε έρημους δρόμους
Αιώρηση ανάμεσα σε παρελθόν και μέλλον
Στα πρόσωπά μας πέφτει χιόνι
Καθώς αποχωρώ ακούω τη φωνή του
Μετά τη δυσοίωνη νύχτα,
πάντα να ελπίζεις στο ξημέρωμα.
Τώρα είμαι μόνος και γράφω.
Αθήνα, 01-06/2019
Επιστημονικά συνέδριο
(εν προόδω)
(V) ΝΕΚΡΟΔΕΙΠΝΟΣ
Μνήμη Branko Ivkovic & Γιώργου Πετρόπουλου
Η παρουσίαση ήτο ιδιαιτέρως επιτυχής
Ακολούθησε το προβλεπόμενο official dinner
Ιδιαιτερότητες που υποχωρούν
Νέες γνωριμίες – photographs as memories
Επικρατεί ομοιομορφία
Ελάχιστοι θύλακες αντίστασης
Σκεπτομορφές το απόδειπνο, δίπλα στη λίμνη Sumarice που ατμίζει
Ο Branko έφυγε γηραιός και τετιμημένος
Ο Γιώργος ματαιωμένος και απών
Η πόλη ανοικοδομήθηκε
Η Zastava έγινε Fiat
και ο μισθός των μηχανικών, ολόκληρα 400 €.
Kragujevac, 18-19/05/2017
(IX) ΒΑΛΚΑΝΙΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
Κάθε άνθρωπος στη γλώσσα του κλαίει
Μ. Μέσκος
Οι συνάξεις μας έχουν ένα κοινό / Οινόπνευμα, ρακί με χίλια ονόματα
/ Αλλάζουν οι τόποι / Πρόσωπα σχεδόν τα ίδια / Βουλγαρία – Ρουμανία
– Σερβία – Ελλάδα / Κοινή παράδοση, κοινό παρελθόν / Εγγύτητα,
οικειότητα σε κάθε γωνιά / Συναθροίσεις, πανεπιστήμια, δίκτυα / Ιστορία
ξεχασμένη / Με επιχώσεις και παρερμηνείες / Γλώσσες κομμένες,
κομματιασμένες / Salami, loukaniko, κεφτές / Την Έδεσα την λέγαν Βοδενά
/ Ο κόμης Δράκουλας, ο Παλαιολόγος, ο Ντουσάν / Θρίαμβοι και λάθη/
Αναφορές για πράκτορες και τυχοδιώκτες / Πέρασε αλλά άφησε ίχνη.
Σόφια, 26-28/10/2018
ΔΟΚΙΜΙΟ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ
Ανάμεσα σε ιούς θανάσιμους
Παραμεθόριες συρράξεις
Δεν έχει χώρο για ποίηση φέτος
Παράξενη επέτειος αλήθεια
Δαφνοστεφείς ενταφιάζονται
Δίχως ν’ ακολουθούν νέες φωνές.
Στέκεσαι, ατενίζεις το κενό
Το σώμα σου διαλύεται, αιμορραγείς
Πεθαίνεις σαν χώρα.
Τώρα εκείνο που σου μένει
Είναι να επιλέξεις πώς θα πορευθείς
Γονυπετής, υπνώττων ή ευθυτενής;
Ή μήπως να βαδίσεις μόνος
στο ιδιωτικό σου σκοτάδι;
Αθήνα, 03/2020
ΑΣΚΤ
Στην Δέσποινα και τις φίλες της
Αν όντως ενδιαφέρεστε
για τη ζωγραφική
Ξεχάστε την τέχνη την εννοιολογική.
Αφήστε τις διαδράσεις
τις επιτελέσεις
την Αμπράμοβιτς και την Ρεμπέκα Χόρν.
Μίλτο Σαχτούρη διαβάστε
και ξαναπιάστε τον χρωστήρα.
09/2021
.